قلعه سرخ (دهلي نو)

قلعه سرخ عظيم دهلي (معروف به لال قيلا) تقريباً 200 سال محل زندگي امپراطورهاي سلسله مغول بزرگ بود ، تا سال 1857 كه انگليسي ها اين قدرت را به دست گرفتند. با اين حال ، قلعه فقط يك نماد ديرينه عظمت دوران مغول نيست. اين در برابر آزمايشات ناآرام و دردسرهاي زمان - و حمله - ايستاده است تا صحنه مهمترين وقايع تاريخي هند باشد كه كشور را شكل داده است. امروزه اين قلعه يكي از محبوب ترين جاذبه هاي گردشگري دهلي است.

قلعه سرخ به رسميت شناختن اهميت آن ، در سال 2007 به عنوان ميراث جهاني يونسكو اعلام شد. همچنين اين تصوير در پشت اسكناس 500 روپيه اي جديد هند قرار دارد كه در اواخر سال 2016 پس از تخريب ارزش پول صادر شد.

براي اطلاعات بيشتر در مورد قلعه سرخ و نحوه بازديد از آن ، ادامه مطلب را بخوانيد.

تاريخ و معماري 

ساخت قلعه سرخ در سال 1638 آغاز شد ، زماني كه شاه جهان پنجم امپراطور مغول تصميم به ترك آگرا و تأسيس پايتخت جديد مغول ، شاهجهان آباد ، در دهلي قديم امروزي گرفت. 10 سال بعد در سال 1648 تكميل شد.

احمد لاهوري معمار ايراني قلعه سرخ را طراحي كرد (او همچنين تاج محل را براي شاه جهان ساخت). اگر با قلعه آگرا در اوتار پرادش آشنا باشيد ، فكر نمي كنيد كه نماي بيروني قلعه كاملاً شبيه به هم باشد ، اشتباه نمي كنيد. در واقع ، شاه جهان چنان از معماري قلعه آگرا خوشش آمد كه قلعه سرخ را از آن الگو گرفته است. قلعه سرخ هر چند بيش از دو برابر قلعه آگرا است. از آنجا كه شاه جهان مردي با سليقه هاي مجلل بود ، مي خواست با قلعه اي بزرگتر و متناسب ، بدون هيچ گونه هزينه اي ، اثر خود را بگذارد.

در حالي كه قلعه سرخ آغاز درخشاني داشت ، اما مدت زيادي دوام نياورد. شاه جهان در سال 1657 به شدت بيمار شد و براي بهبودي به قلعه آگرا بازگشت. در غياب او ، در سال 1658 ، پسر قدرت طلب اورنگ زيب تخت سلطنت را ربود و به طرز فجيعي او را تا هشت سال بعد در قلعه آگرا زنداني كرد.

متأسفانه ، تجملات قلعه سرخ همراه با قدرت امپراطوري مغول و ثروت خانواده سلطنتي كاهش يافت. اورنگ زيب آخرين حاكم موثر مغول در نظر گرفته شد. جنگ شديد براي جانشيني و يك دوره طولاني بي ثباتي پس از مرگ وي در سال 1707 رخ داد. اين قلعه در سال 1739 توسط پارسيان به رهبري امپراتور نادرشاه به يغما رفت. آنها با بسياري از گنجينه هاي خود از جمله تخت طاووس متعالي كه شاه جهان در اختيار داشت ، به آنجا رفتند. ساخته شده از طلا و سنگهاي قيمتي (از جمله الماس گرانبها كوهينور).

مغولها ضعيف شدند و در سال 1752 به گروه Marathas (گروهي از رزمندگان ماهاراشترا امروزي هند) تسليم شدند. اين قلعه در سال 1760 ثروت بيشتري از دست داد ، زماني كه Marathas مجبور شد سقف نقره اي ديوان خاص خود را ذوب كند ( سالن مخاطبان خصوصي) براي جمع آوري كمك مالي براي دفاع از دهلي در برابر حمله امپراتور احمد شاه دراني از افغانستان.

اگرچه امپراطوران مغول عناوين خود را حفظ مي كردند ، اما قدرت و پول آنها از بين رفته بود. شاه علم مغول امپراطور مغول در سال 1772 در محافظت از طرف ماراتاها توانست در دهلي به سلطنت برگردد. با اين حال ، مغولها بسيار آسيب پذير باقي مانده و مورد حملات مداوم نيروهاي مختلف از جمله سيك ها قرار گرفتند ، كه مدتي با موفقيت قلعه سرخ را تصرف كردند.

در طول جنگ دوم انگليس و ماراتا در سال 1803 ، با وجود داشتن يك پادگان ارتش در قلعه سرخ ، ماراتاها نتوانستند در برابر انگليسي ها مقاومت كنند ، شركت هند شرقي انگليس ماراتاها را سرنگون كرد و حكومت دهلي را آغاز كرد.

مغولها با پشتيباني انگليس ، در قلعه به زندگي خود ادامه دادند تا اينكه در سال 1857 به يك رويداد چشمگير اتفاق افتاد. يك طغيان طولاني از سربازان و غيرنظاميان هند عليه شركت هند شرقي انگليس به شكست انجاميد. با اين وجود ، بسياري از اروپاييان كشته شدند. انگليسي ها خشمگين شدند و انتقام جويي ها نيز خشن و سريع انجام شد. آنها بهادر شاه ظفر امپراطور مغول را به خيانت و كمك به شورشيان محكوم كردند ، پسرانش را كشتند و او را به برمه تبعيد كردند.

با رفتن مغولها از قلعه ، انگليسي ها توجه خود را به تخريب آن معطوف كردند. آنها چيزهاي گرانبهاي آن را غارت كردند ، بسياري از بناها و باغهاي زيبا را تخريب كردند ، آن را به پايگاه ارتش تبديل كردند و پرچم خود را بر روي آن برافراشتند. آنها همچنين اين كار را به بازديد از سلطنت انگليس نشان دادند.

در سال 1945 و 1946 ، اعضاي ارتش ملي هند (آزاد هند فوج) با محاكمه انگليسي ها در قلعه سرخ روبرو شدند. آنها ناراضي بودند كه ارتش به رهبري مبارز آزادي سوباس چاندرا بوسه جانب ژاپني ها را گرفته بود و در جنگ جهاني دوم عليه انگليس جنگيد.

هنگامي كه هند سرانجام در سال 1947 از انگليس استقلال يافت ، قلعه سرخ به عنوان مكان اصلي جشن هاي عمومي انتخاب شد. عموم مردم مي توانستند از لحاظ عاطفي به قلعه متصل شوند و ارتش ملي هند مي خواست پرچم هند بر فراز آن برافراشته شود. اين قلعه به يك نماد در مبارزه براي آزادي هند تبديل شده بود و ديدن يك پرچم نخست وزير هند در آنجا به اهتزاز درآوردن يك رويا براي شهروندان بود.

روز استقلال همچنان با برافراشتن پرچم و سخنراني ملي توسط نخست وزير ، در 15 اوت هر سال در قلعه سرخ جشن گرفته مي شود. با اين حال ، مبارزه تمام نشده است. اختلافاتي در مورد قلعه سرخ توسط افرادي كه ادعا مي كنند وارث امپراطور بهادر شاه ظفر هستند ، وجود داشته است. حفاظت از قلعه نيز مورد غفلت واقع شده است ، و وضعيت آن تحت سرپرستي سازمان باستان شناسي هند وخيم تر شده است.

در آوريل 2018 ، دولت هند يك شركت خصوصي براي نگهداري قلعه سرخ و توسعه امكانات توريستي تحت طرح "Adopt a Heritage" منصوب كرد. واگذاري قلعه به يك شركت خصوصي بحث گسترده اي ايجاد كرد ، خصوصاً به اين دليل كه شركت مجاز به تبليغ در آنجا است. و بدين ترتيب ، نبرد براي كنترل قلعه ادامه دارد.

محل

ديوارهاي سنگي ماسه سنگي قلعه سرخ نزديك به 255 جريب زمين در مجاورت كرانه غربي رودخانه يامونا ، در انتهاي معبر پر شور و شكن چاندني چوك دهلي قديمي را در بر گرفته است. چند مايلي شمال منطقه تجاري Connaught Place و منطقه كوله پشتي Paharganj است.

نحوه بازديد از قلعه سرخ

قلعه همه روزه از ساعت 6 صبح تا 9 شب باز است ، به جز دوشنبه ها. قبل از رفتن به خارج از هرج و مرج ، چند ساعت به آن فرصت دهيد تا آن را كاوش كرده و روي چمن آن استراحت كنيد. هدف آن است كه صبح زود قبل از رسيدن جمعيت از آنجا بازديد كنيد. اگر دير نمي مانيد ، توصيه مي شود تا ساعت 4 عصر آنجا را ترك كنيد. براي جلوگيري از ترافيك عجيب ساعت عجله. يا ، با قطار مترو دهلي برويد.

خط ويژه مترو ميراث دهلي در مه 2017 افتتاح شد ، به عنوان يك زيرزمين خط بنفش ، سفر قطار را راحت مي كند. ايستگاه متروي Lal Qila درست در كنار قلعه واقع شده است. از دروازه 4 از ايستگاه خارج شويد و قلعه را در سمت چپ خود ببينيد. در غير اينصورت ، ايستگاه متروي Chandni Chowk در خط زرد 10 دقيقه پياده فاصله دارد. هرچند بايد از يك منطقه پر ازدحام عبور كنيد.

اگر با اتومبيل بياييد ، ريكشاوهاي باتري كار مي كنند تا شما را از پاركينگ به ورودي قلعه منتقل كنند.

چه چيزي را ببينيد

قلعه سرخ اگرچه گسترده است اما متأسفانه فاقد شكوه قبلي است. برخي از ساختمانهاي برجسته اصلي آن زنده مانده اند و با كمي تخيل مي توانيد احساس كنيد كه چقدر باشكوه بوده است. با اين حال ، كارهاي مرمت در حال انجام است ، بنابراين ممكن است نتوانيد همه چيز را ببينيد.

ورودي قلعه از طريق دروازه لاهور به Chhatta Chowk ، يك گذرگاه طاقي بلند كه در آن منحصر به فرد خياطان و بازرگانان سلطنتي نگهداري مي شد ، باز مي شود. اكنون اين منطقه يك بازار معروف به Meena Bazaar است كه فروشگاه هاي زيادي با آن سوغاتي و صنايع دستي مي فروشند. چوچان و ويترين مغازه ها به تازگي ترميم شده اند تا آثار هنري پنهان شده در سقف را نشان دهند و جلوه واقعي تري از مغول در قرن 17 به آنها بدهند. مطمئن شويد كه چانه زده ايد تا قيمت خوبي داشته باشيد.

Naubat Khana (خانه طبل) ، جايي كه نوازندگان سلطنتي در موارد خاص و براي اعلام آمدن سلطنت در آنجا بازي مي كردند ، فراتر از Chhatta Chowk است. بخشي از آن به نمايشگاهي التقاطي از سلاح هاي جنگ هاي مختلف تا دوران مغول به موزه يادبود جنگ تبديل شد.

ناوبات خانا به ستون ستون ديوان آم (تالار مخاطب عمومي) منتهي مي شود ، جايي كه امپراطور در مقابل تابعان خود بر تخت سلطنت مرمر سفيد نفيس مي نشيند و شكايات آنها را مي شنود.

فراتر از ديوان من آنچه از كاخ ترين ساختمان هاي قلعه باقي مانده است - آپارتمان هاي سلطنتي و اتاق خواب امپراطور ، همام (حمام سلطنتي) ، مرمر سفيد مرمر سفيد برج كه در آن شاهنشاه خود را به رعايا نشان مي دهد).

ممتاز محل ، كاخ همسر شاهنشاه شاه جهان ، موزه باستان شناسي قلعه سرخ را با آثاري از دوران مغول در خود جاي داده است. قبل از آن ، به عنوان سالن آشفته سردار زندان و ارتش مورد استفاده قرار مي گرفت. رنگ محل ، محل زندگي حرمسرا شاهنشاه ، نيز توسط ارتش انگليس اشغال شد. يك محفظه كوچك منبت كاري شده با آينه كاري ظريف جلوه اي از شكوه قبلي آن را ارائه مي دهد.

ديوان خاص ، جايي كه امپراطور با وزرا و ميهمانان ايالتي ملاقات مي كند ، سرسخت ترين سازه باقي مانده است حتي اگر از سقف نقره اي و تخت تاج خروس افسانه اي خود بي بهره باشد.